Evgeny Morozov: Revolutie in de wereld niet door internet

Door Guido van Diepen en Martin Werkman

Twitter en Facebook gaan de wereld niet redden. Repressieve regimes zijn volgens webcriticus Evgeny Morozov veel slimmer dan wij denken.

‘Het onbegrensd en wereldwijd promoten van internetvrijheid is naïef en hypocriet.” Dat zegt Evgeny Morozov (27) in zijn boek The net delusion, dat begin dit jaar is verschenen. Hij schetst een nogal deprimerend beeld van de werkelijke rol die internet speelt bij de bevordering van wereldwijde democratie en vrijheid. Volgens Morozov is het beeld dat westerse overheden hiervan hebben te positief. Dát internet voor een revolutiegolf in de wereld zal zorgen, is volgens hem onjuist. Sinds het verschijnen van zijn boek is er een hoop gebeurd in de wereld. In Egypte en Tunesië vonden revoluties plaats waarbij internet en sociale media een fundamentele rol lijken te hebben gespeeld. Zat Morozov er dan toch naast zat met zijn visie?

Advertisement

Censuur om de Fukushima kernramp

De kernramp die is ontstaan door de tsunami op 11 maart in Japan duurt voort, terwijl verschillende bronnen elkaar tegenspreken over de impact van de grootste kernramp sinds Tsjernobyl. De Japanse overheid wordt verweten de kernramp tot op zekere hoogte te censureren. Op Wikileaks zijn documenten verschenen waarin de Japanse official Tara Kono verklaart dat de Japanse autoriteiten verantwoordelijk zijn voor het ,,in de doofpot stoppen van nucleaire ongelukken en het verdoezelen van de echte kosten en problemen van de nucleaire industrïe.”

In de media wordt op verschillende manieren omgegaan met de moeilijk te peilen ramp. Zo zijn in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk meerdere afleveringen van de comedyserie The Simpsons gecensureerd. De zenders zouden de beelden op dit moment ‘ongepast’ vinden.

Media verbinden de jongeren in de Arabische wereld

De Arabische Lente begon in Tunesië. Een jonge man stak zichzelf in brand uit protest tegen zijn ontbrekende toekomstperspectief. Als gevolg gingen duizenden betogers de straat op om te protesteren tegen de economische ongelijkheid en gebrek aan vrijheid. En met resultaat, want een aantal weken later trad de president Ben Ali af. Het succes van de opstand in Tunesië gaf hoop aan andere ontevreden inwoners in Arabische landen. Egypte, Libië, Jemen, Bahrein, Syrië, Marokko en Saoedi-Arabië zijn het podium geworden van grote mensenmassa’s die demonstreren tegen hun regime.

Veel jonge mensen
Hoewel de Arabische landen sterk verschiilen wat betreft economie, geloof en geschiedenis, hebben ze ook een ding gemeen.

‘De mensen willen vooruit, niet achteruit. Ook de moslims.’

,,In Syrië leven we in een strikte cultuur van opvolging. Dat is hetzelfde als leven in een gevangenis,’’ vertelt de acteur en filmmaker Rosh Abdelfatah uit Syrië. En hij kan het weten. Hij belandde in de gevangenis naar aanleiding van een toneelstuk over stateloze Koerden in Syrië. ,,Kritiek op het systeem wordt meteen afgestraft. Op school wordt dit er letterlijk ingeramd. Alle leerlingen op de basisschool krijgen klappen.’’ Op een groot scherm laat hij een filmpje zien van een jongetje van acht, dat met een stok geslagen wordt door zijn leraar. ,,Dit is Syrië!’’ roept hij.

Abdelfatah is een van de sprekers op de maandelijkse discussieavond Cineblend met het thema ‘Film, sociale media en de omwentelingen in het Midden-Oosten’. Het zaaltje in het Soeterijn Café te Amsterdam is afgeladen met een voornamelijk Nederlands publiek.

Sending an email in Uganda

One can only understand the meaning of the connectivity divide through experiencing it. Nothing as annoying as just simply waiting for something in order to find out that you have been waiting for nothing. But last week I was lucky. I tried to send an email in a hot and steamy Internet cafe in Kampala. This was a new experience for me. After first having tried my hotmail-account, which simply didn’t work, I gave my student-mail a shot. Minutes went by, but again without success. I got frustrated. The heat didn’t help. As a last resort I tried gmail.. and after another 10 minutes of trying and crying my email finally got sent. That was my first and last email that day.

Inside an Ugandan Internet cafe

John, the Internet cafe manager, explains me that the VSAT connection is not stable; one moment it is quick, the other moment it is very slow. They usually have a cache system which regulates certain traffic by blocking downloads that are bigger than for example 50 mb. The cache box had a problem, so the speed depends now on the amount of people and their activities. Sometimes he goes around the café to see who is doing large downloads and to tell them that it is not allowed.

He explains that their speed is also related to Europe. When Europe wakes up and start going online they immediately experience this in a decrease of speed.

University online

Colin, our contact person on the Makerere University of ICT, shows us enthusiastically around in the massive building. There are six floors, each filled with hundreds of modern pc’s. Most of them are not yet in use, because they are just installed, he explains. In two months all hardware will be ready to serve the new educational programs. There is an intranet connection under construction, so that multiple classes can learn from only one teacher.

A glimpse on Internet usage in Kampala

My first intention was to shine a light on the dark informal sphere of illegal economic activities conducted on the Internet. Scams, fraud, fake marriages and so on. My first encounter with a Ugandan blog taught me that the scams were typical Nigerian, not African. People in Uganda were warning each other for this foreign Nigerian fake mails. There went my first prejudice.

Superdudes/Sugababes: Guilty or not guilty?

Superdudes.nl and Sugababes.nl, two related websites, together form one of the biggest social networking sites in the Netherlands. Almost 60% of all the youngsters between 13 and 18 have created a profile at least once. Superdudes, not very surprisingly, focuses on boys, whereas Sugababes is the girl variant. The aim is to become popular, by creating a profile and uploading your hottest, sweetest and sexiest photo’s. The way to achieve popularity is by collecting as many kudos as possible. Kudos are signs of appreciation, which are usually reciprocally given and received by peers.

Since the site is divided into a blue site for the boys and a pink one for the girls, it could hardly be bold to state that the site enforces stereotypical thinking about men and women. After a small investigation it has become obvious to me that brains don’t matter here. As a man you need to look tough, but show a soft side as well, have short hair and carry a sixpack under your shirt. The girls, usually sarcely dressed, need to be bored with everything, have long hair, and wear lots of lipstick. We can imagine parents wondering whether all this is really necessary and possibly are shocked when they see their children putting themselves on display in such shallow stereotypical positions. But do we know what’s really going on there?

Webkare: a new web 2.0 application

Last week a new sort of web 2.0 application was launched in Japan. Web-Kare (Web-Boyfriend) is a social networking site for Japanese girls, which allows the girls to date a virtual boyfriend. There are four cartoon boys to choose from, and by interacting and flirting with these virtual boys, a relationship with one of them can be created. According to TechCrunch the site ‘..is a huge hit over here [Japan]..’, maybe a bit exaggerated, since those ten thousand members are part of a country where 130 million people live. Nonetheless, the concept is very interesting.

Once You’re Luck, Twice You’re Good: Book Review

Sarah Lacey, columnist for BusinessWeek, thoroughly describes the stories of young entrepreneurs who created groundbreaking new websites such as Facebook and YouTube, giving an insiders view into the world of entrepreneurship in Silicon Valley. In the book she actually manages to describe the world of offices and conferences in a rather exciting way; Silicon Valley is depicted as if it were a war zone in which entrepreneurs rise and fall and millions are easily spent. Lacey gets along pretty well with the rich fellas in her book…